Ben Sait Faik Abasıyanık – Seçme Hikayeler’i bir yolculuk esnasında okumuştum. Bilindiği üzere Sait Faik Türk Edebiyatının önde gelen öykü yazarlarından. Güzel, dinlendirici, seçme hikayelerinin bulunduğu bu eseriyse karantina günleri için de ideal. Kısa kısa birçok farklı hayata misafir olabilirsiniz.
“Kalktım yere, tahtaya yattım da uyuyabilmişim bir ara. Sabahı dar ettim. Sokağa fırladım.
-Yapamıyorsun evde değil mi?
-Yapamıyorum be anam! Sıkılıyorum.
-Alışmışsın bir defa.
-Sen de mi öyle?
-Ben döşek bilmem ki.
-Sahi mi ulan?
-Namussuzum, daha döşek nedir bilmemişim.
-Yok ulan be! Sen sokakta mı doğdun?
-Öyle gibi bir şey.
-Anlatsana…”
Elimi sayfalar arasında gezdirirken durduğum bu sayfada paylaşmak istediğim paragraf alışkanlıklarımızla ilgili.
Konfor nedir? Lüks hayat konforu mu ifade eder? Asla sahip olamayacağımız şeyler hayalimizde genelde hep konforludur, muhteşemdir, rüya gibidir. Oysa durum gerçekten öyle midir?
Hayatında yatak görmemiş birine kuş tüyü yastıklar, yorganlar, yumuşacık yataklar da versen yine alıştığını arar, öykümüzde de bahsedildiği gibi. Çünkü insan bildiğini, alıştığını, ait hissettiğini arar. Önemli olan ne güzelliği, ne pahalılığıdır. “Bülbülü altın kafese koymuşlar yine de vatanım demiş” diye boşuna dememiş atalarımız.
